Podejrzenie Boreliozy

Od pierwszego pozagałkowego zapalenia nerwów wzrokowych przez te 4 lata doświadczałam przeróżnych objawów, które skutecznie utrudniały mi normalne funkcjonowanie. Tak jak wcześniej - będę miała problem by je tu wszystkie teraz przytoczyć. Wspomnę więc tylko o tych, o których sobie teraz przypomnę. Pierwsze były drętwienia nóg tak silne, że nie mogłam wstać i dojść gdziekolwiek. Tak samo drętwiały ręce. Zdarzało się, że ich w ogóle nie czułam. Na początku myślałam, że może źle leżę i coś uciskam, więc zaczęłam na to zwracać uwagę. Oczywiście podejrzenia się nie potwierdziły, a ja wbijałam sobie do głowy, że przecież to takie normalne. Wróciły problemy ze stawami... Nadgarstki - nie mogłam utrzymać kubka. Później przeszło na prawy łokieć... Ręka prawie nieczynna... Nauczyłam się wszystko robić lewą, żeby odciążyć tą, przez którą zwijałam się z bólu. Trwało to około roku... i przeszło... 3 razy byłam u chirurga ręki. EMG wyszło w normie, więc zlecili tomografie. W wyniku martwica głowy kości oraz wolny odłamek głowy kości ramiennej na którym zawija się nerw łokciowy. Wiedziałam, że muszę uważać. Wcześniej też miałam martwice obu kości pięt. Nie konsultowałam wyniku TK bo ból znikł. Następnie pojawiły się duże problemy z utrzymaniem stałej wagi. 10 kg w górę, 10 kg w dół od tak... w dwa miesiące. Często pojawiało się zmęczenie, dreszcze, obniżona temperatura, uczucie zimna i gorąca jednocześnie. Wahania nastroju do granic wytrzymałości. Zawroty głowy... bardzo męczące zawroty głowy. Gdziekolwiek wtedy byłam musiałam się położyć i tak sobie odpływałam... Nadal myśląc, że to normalne bo tak jest odkąd pamiętam. Jak doszły problemu z chodem, uginające się kolana i zaburzenia pamięci zorientowałam się, że tak być nie może... W końcu mogłabym się pogodzić z częściową utratą wzroku... (trwało to 8 miesięcy), nawet z utratą nóg i z bólem i z czymkolwiek. Jedynym z czym nie mogłam się pogodzić to możliwość zajęcia przez chorobę mózgu. Tu konkretnie chodzi mi o funkcje poznawcze, pamięć krótkotrwała oraz przestrzeń myślenia. Już wtedy wyczuwałam, że coś tam się psuje... Inni też coraz częściej wytykali moje objawy jak skutek jakiejś choroby. Jak tak podejrzenie SM wisiało nade mną... zaczęłam dużo czytać i szukać jakiejś alternatywy, że może to coś innego. Tak wpadłam na trop boreliozy, choroby odkleszczowej. Kleszczy miałam tyle, że nie zliczę. Rumień wystąpił 3 razy. Myślę może coś tam jeszcze we mnie siedzi - zrobię testy. Już wtedy wiedziałam, że ELISA jest najgorszym badaniem 30%. Bardziej miarodajne wyniki daje western blot wykonywany w klasach IgG i IgM, tutaj około 70%. Z racji, że moja choroba trwała już parę lat wykonałam test tylko w klasie IgG myśląc, że to wystarczy. Wynik ujemny a ja zawiedziona i przestraszona. Ile bym dała teraz, żeby cofnąć czas... Zrobiłabym test w obu klasach i leczenie rozpoczęła prawie 5 lat wcześniej... Zanim wszystko się tak rozjechało. Zanim padłą diagnoza SM. Czemu? 4 lata później powtórzyłam badania w obu klasach i wynik IgM był dodatni. IgM świadczy o aktywnej infekcji. Przeciwciała pojawiają się szybko... po jakimś czasie zanikają a organizm zaczyna produkówać IgG świadczące o starej infekcji bądź kontakcie z patogenami w przeszłości. Tu niestety pojawia się problem bo nie jest to takie proste jak napisałam wyżej. Mój organizm nigdy nie zaczął produkować IgG... Ciagle jest w fazie aktywności choroby. Kolejny problem to IgG... które może również świadczyć o chorobie przewlekłej. Tu chyba skończę rozliczać się z przeszłością... Prawdziwy koszmar zaczął się w sierpniu 2014 roku...